ΟΤΑΝ ἡ στροφὴ στὴν Ἀλβάνιτσα καὶ τὸ πέρα-
σμα στὸ Μπέλεσι μέσα ἀπ' τὸ ποτάμι.
Ὅταν ἐκεῖνο τὸ ποτάμι μὲ τὶς πέτρες του στὴν
Ἤπειρο, τ' ἄλλο στὴν Ἰταλία.
Ὅταν ὁ σκουριασμένος σκελετὸς τοῦ αὐτοκινήτου
στὸ Βυζίτσι.
Ὅταν ὁ δρόμος γιὰ τὸν Ἁγιαντρέα καὶ τὸ κόκκινο
σπίτι.
Ὅταν οἱ μπανιέρες στὸ Κατάκωλο μέσα στὴν
ἥσυχη θάλασσα.
Ὅταν τὸ τραῖνο Πύργου-Κατακώλου, ὁ Θύμιος,
ἡ σφυρίχτρα του.
Ὅταν τὸ χωριὸ Πεντάλοφο καὶ τὸ χωριὸ Ἑπτα-
χώρι.
Ὅταν ἡ νάρκη δίπλα στὸ νερό, στὴ βρύση.
Ὅταν ὁ λοχαγὸς Τσεπέτης, ὁ λοχαγὸς Καραβα-
σίλης.
Ὅταν ὁ γυρισμὸς στὴν Ἀθήνα, Ἀπρίλη τοῦ '41.
Ὅταν ὁ γυρισμὸς στὴν Ἀθήνα τὸ Μάη τοῦ '49.
Ἢ Λάρισα τὸ καλοκαίρι.
Ὅταν ἡ νύχτα κι ἡ πλατεία τῆς Λάρισας.
Ὅταν ὁ ἀντάρτης μὲ τὸ τσακισμένο χέρι.
Ὅταν τὸ δωμάτιο Ἰβήρων 14, τὸ ψωμὶ καὶ τὸ
γάλα.
Ὅταν τὸ σκυλί.
Ὅταν ἡ Στέλλα κι ἡ λαχτάρα της.
Ὅταν ὁ Παῦλος.
Ὅταν ὁ Καχτίτσης πάντοτε ἄψογος.
Ὅταν ἡ Κατοχή, ὅταν ἡ φυλακὴ μὲ τὰ ποντίκια στὸν Πύργο.
Ὅταν ἡ ἄλλη φυλακή.
Ὁ πόλεμος ὁ ἕνας, ὁ πόλεμος ὁ ἄλλος.
Ὅταν Ὀχτώβρη καὶ Δεκέμβρη τοῦ '44.
Ὅταν οἱ νύχτες.
Οἱ δρόμοι τῆς Ἀθήνας καλοκαίρι τοῦ '74.
Ὅταν τὸ πρῶτο σου βιβλίο.
Ὅταν μία μέρα συναντήθηκες.
Ὅταν ἡ στέρηση.
Ὅταν οἱ νύχτες.
Ὅταν τὸ στόμα σου ξερό.
Ὅταν ὁ πρῶτος πεθαμένος.
Ὅταν ἐκεῖνα τὰ χειρόγραφα.
Ὅταν ἐσὺ κι ἡ μνήμη σου.
Ὅταν στὸ τέλος γίνηκες αὐτὸ τὸ σουρωτήρι ποὺ κρατάει μονάχα τσόφλια καὶ σκου­πίδια καί.

ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑ τότε Ἁγίας Ἀναστασίας 7, Περισσός. Τὸ σπίτι περίπου ἰσόγειο, γωνία. Ἐπάγγελμα γιατρός. Οἰκονομικὴ κατάσταση μετριότατη. Ἀπασχόληση: ἡ ποίηση κι ὅλα τὰ σχετικά. Καὶ εἶναι Αὔγουστος. Μεσημέρι Αὐγούστου. Τὰ ψιθυρίσματα δυὸ ἀνθρώπων ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο, ὁ ἀέρας τοῦ Αὐγούστου σηκώνει χώματα καὶ σκόνη, οἱ ἀπέναντι λεῦκες στὸ μικρὸ κῆπο σαλεύουν ἄσκημα, τὸ κρεβάτι κακοφτιαγμένο, ἡ ντουλάπα ἀπέναντι ἀπὸ τὸ κρεβάτι, ὁ σκοτωμένος ὕπνος. Ἡ σκόνη μιᾶς Τετάρτης με­σημέρι - ἀπομεσήμερο καλοκαιριοῦ, βουλιάζεις στὴ ζέστη, διαλύεσαι. Τὸ καλοκαίρι ἕνας καθρέφτης τοῦ κενοῦ.

ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ δυνατή, μαύρη ἀρρώστια. Ἐσὺ βογγᾶς μὲ πόνους πυρετὸ καὶ παραι­σθήσεις. Νύχτα καὶ λίγο φῶς - μόλις ποὺ φαίνεται στὸ διπλανὸ γραφεῖο. Διψᾶς, στά­λα νερὸ στὸ διψαλέο ποτήρι κι ἡ βρύση ἀκούγεται στὸν κάτου κόσμο. Ἔρχεται ὁ ὕ­πνος καὶ βυθίζεσαι, ξυπνᾶς ἀπότομα χαράματα, μούσκεμα στὸν ἵδρωτα. Ξαναβρίσκεις τὸ κορμί σου, σακατεμένο ὅπου τ' ἀγγίξεις. Ἡ ἀρρώστια βγαίνει τώρα ἀπ' τὸ κορμὶ σὰν τὸ ρετσίνι ἅμα χαράξεις βαθειὰ τὴ φλούδα στὸ πεῦκο. Τὸ ἴδιο κι ἢ πίκρα τῆς ἀρ­ρώστιας βγαίνει παντοῦ ἀπ' τὸ κορμί, πικραίνει γύρω ὁ τόπος, ὀνομάζεται Περισσός.

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ἡ ἰδέα (ὄχι ἡ φόβος) ἑνὸς ἐπικείμενου θανάτου. Πῶς θὰ πεθάνω;
Μέσα σὲ πόνους, σὲ ξεράσματα, σὲ σκατά; Θάναι μέρα ἢ νύχτα;
Παλεύοντας ἀνάμεσα στὸ κόκκινο καὶ τὸ μαῦρο.
Ποιὸ κόκκινο; Ποιὸ μαῦρο;
Παλεύοντας μὲ τὸ τεράστιο φτερωτὸ ψάρι ποῦ μπῆκε ἀπ' τὸ παράθυρο;
Μαχαιρωμένος; φαρμακωμένος;
Ἢ μ' ἕνα πυρωμένο στεφάνι νὰ σφίγγει τὸ στῆθος;
Λαχανιάζοντας ὅλη τὴ νύχτα;
Τί ἔκανα ἀπόψε τὴ νύχτα;
Τί πρόσθεσα σὲ ποσοστὰ στὸ θάνατό μου;
Ποιὸς θὰ παραστέκει τὸ κουφάρι μου;
Ποιὸς ἀληθινὰ θὰ μὲ παραστέκει;
Τὰ βιβλία μου ξερὰ γεμάτα σκόνη στὰ ράφια.
Τὰ χαρτιά μου σκόρπια πεταμένα δῶθε κείθε, θὰ τὰ κάνουν ἕνα πακέτο, θὰ τὰ φάει
ἡ ὑγρασία, τὰ ποντίκια, ὁ χρόνος.
Τί θάχω γιὰ νὰ ὑπάρξω μετὰ τὸ θάνατό μου;
Ὕστερα τί μὲ νοιάζει ἂν θὰ ὑπάρξω μετὰ τὸ θάνατό μου;
Ἥσυχες σκέψεις στὸ κρεβάτι μ' ἕνα τσιγάρο στὶς 2 τὸ πρωί, περιμένοντας νὰ μὲ πά­ρει ὁ ὕπνος.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ἐσωτερικὴ ἀποσύνθεση, μήτε τὸ μυαλὸ σαλεύει, μήτε τὸ κορμὶ μπορεῖ νὰ κινηθεῖ, οἱ αἰσθήσεις ἔχουν καταπέσει. Πολλὲς παλιότερες ἥμερες, ἀναρίθμητες, τὸ ἴ­διο ἀκίνητες καὶ κούφιες, μέσα σου φανερώνεται μ' ἔντονο φωτισμὸ κινηματογράφου, ἡ γύμνια-ἐρήμωση, μικρὲς ἢ μεγάλες ἧττες συνήθως ἀπροσδόκητες, ἐπίμονες λεηλασίες, ἡ αἴσθηση τῆς ματαιοπονίας, τῆς ματαιότητας, μόνο ξερὲς ἐφημερίδες, ἐκνευριστικές, φυσάει ἀνάστατος ἀέρας, ξερὸ μυαλό, ὁ χρόνος ποὺ χάνεται, ὅλος ὁ χρόνος σκουπιδιάζεται, ἕνας ἀπέραντος σκουπιδότοπος, Ἑλλὰς Ἑλλήνων Χριστιανῶν, μιὰ ἀπέραντη μία σκοτεινὴ ἀπειλή, ὁ φόβος, ὁλάκερη ἡ ὕπαρξη νὰ εἶναι μία πληγὴ ποὺ βρωμάει, χωρὶς νὰ ἔχει πονέσει ποτέ, σήμερα πρώτη Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1973, ἐγὼ στὸ χαρτὶ φω­νάζοντας.

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ...

ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑ...

ΜΙΑ ΜΕΡΑ...

ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ...

ΟΤΑΝ...

ΝΥΧΤΑ...